Boucheron Quatre en Rouge

Panie Marcinie, poszukałam informacji na temat Quatre en Rouge w innych źródłach i wyszperałam, że w zasadzie to nie zawartość flakonu miała nawiązywać do kultury chińskiej, lecz sam flakon, poprzez swoją kolorystykę oraz materiał, z którego flakon ten został wykonany.
Nawiązaniu temu nie ma co przeczyć, jako że flakon jaki jest – każdy widzi: ma on mianowicie dokładnie ten sam odcień czerwieni, co tradycyjny strój strój ślubny panny młodej. Kolor ten – w myśl wielowiekowej tradycji – miał zapewniać szczęście i pomyślność w przyszłym życiu.
To, że zawartość flakonu nie spotkała się z Pana aprobatą, to już zupełnie inna sprawa.
Może być ona słaba i wówczas krytyka jest jak najbardziej uprawiona.
Nieładne jest jednak to (i osobiście bardzo mnie to uraziło), że niejako mimochodem – przy okazji krytyki słabego pachnidła wyprodukowanego przez markę Boucheron – „wbija Pan szpilę” w „chińskość”.
Pisze Pan bowiem, że Quatre en Rouge wiele z Chinami łączy, ponieważ i jedno i drugie w pierwszym odruchu kojarzą się Panu z taniością i podróbkami.
Oczywiście ma Pan prawo do takich skojarzeń, a ponieważ jest to Pana blog ma Pan też pełne prawo do tychże skojarzeń prezentowania. Mnie jednak – jak wspomniałam – jest przykro, kiedy czytając blog tej klasy napotykam na tak krzywdzące stereotypy.
Pozdrawiam

A ja kojarzę Chiny ze znęcaniem się nad zwierzętami, festiwalami mordowania psów, czy fermami niedźwiedzi trzymanych w potwornych warunkach do produkcji żółci.

Zakładam (per analogiam), że w takim razie Francja kojarzy się Pani/Panu głównie z foie gras (= znęcaniem się nad gęsiami), Hiszpania – z corridą (= znęcaniem się nad bykami), a Polska – z aferą mięsną (= dobijaniem i przerabianiem na mięso chorych krów).
A skoro tak, to też współczuję.
Mnie bowiem Francja (chociaż wiem o procesie produkcji foie gras) kojarzy się też z polami centyfolii w Grasse, Hiszpania (chociaż wiem, co to corrida) – z przepiękną architekturą mauretańską, a Polska (mimo iż przerabianie na artykuł konsumpcyjny mięsa chorych lub padłych zwierząt uważam za proceder obrzydliwy) – z pięknem Tatr.
Prawda jest taka, że nie ma społeczeństwa, które nie wykształciłoby ani jednego zachowania ocenianego przez kogoś-tam jako paskudne, okrutne, albo co najmniej niezrozumiałe.
Postrzeganie innych społeczeństw/kultur tylko przez pryzmat takich zachowań jest jednak nie tylko przejawem ciasnoty umysłowej.
Ono dodatkowo mocno zubaża tych, którzy rzeczywistość w ten sposób postrzegają.
Jest tyle pięknych rzeczy, których wówczas nie można dostrzec.
Życzę, aby kiedyś udało się Pani/Panu wyzbyć tak jednostronnego oglądu rzeczywistości i zacząć – mimo istnienia brzydoty – kojarzyć miejsca/kultury z tym, co w nich ładne i ciekawe.

Dyskusję niniejszym kończę.
To nie miejsce na nią.

No, i niektórym dostało się przy piątku!