Annick Goutal Le Mimosa — a to już nawet nie śmierdzi…

Po zeszłorocznym trzęsieniu ziemi w postaci świetnego Ninfeo Mio, moje oczekiwania wobec tej marki wzrosły. Trudno jednak żywić wielkie nadzieje, kiedy w nazwie perfum widnieje kwiat mimozy. Z definicji jest on lekki, transparentny, ciut pudrowy, aksamitny wręcz i wiosenny bez dwóch zdań. Pytanie tylko, czy ktokolwiek jest w stanie pokazać jego odsłonę w ciekawym świetle?

Przyznam szczerze, że po całej akcji promocyjnej perfumerii Quality… Czytaj dalej… byłem przekonany, że Doyen i Goutal się ta sztuka udała. Niestety nie. Z bólem stwierdzam, że marketing wziął górę na zdrowym rozsądkiem. Le Mimosa jest płaska, wtórna i przede wszystkim chemiczna do bólu. Tak może pachnieć masowa popelina podróbek na półkach La Rive, czy stoiskach na Centralnym. Doyen się ośmieszyła. Ja rozumiem, że mimoza pachnie tak, a nie inaczej. Jednak otoczenie i ogólne wrażenie są negatywne. Ten zapach nawet nie śmierdzi. On jest po prostu do bólu nijaki, syntetyczny, tani i odpustowy.

To jeden z ciosów w perfumeryjną niszę. Ukłon w stronę mas. Ukłon w stronę rozwrzeszczanych blachar i tipsiar. Taki sobie „zapaszek”.

Nuty: mimoza, brzoskwinia, piżmo, irys, anyż, nuty zielone, drewno sandałowe
Rok powstania: 2011
Twórca: Isabelle Doyen
Cena, dostępność, linia: za 50 mL wody toaletowej zapłacimy 290 zł; za 100 mL 415 zł

Fot. nr 1 z macamuse.files.wordpress.com
Fot. nr 2 z barcinski.net